قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران که بنظر میرسد اغتباس شده از قانون اساسی چند کشور اروپائی ست منتهی با این تفاوت که به مقتضای طرز تفکر تدوین کنندگان به ملغمه ای ناطراز تبدیل شده واز آنجا که میبایست در هر فرازی راه بر دیگران مسدود شود لذا در پایان همانی از آب در آمده است که حتی در حیطه نظری فاقد اعتباری جهانی مشمول شده است.
در اولین اصل قانون اساسی جمهوری اسلامی میخوانیم((حکومت ایران جمهوری اسلامی است که ملت ایران بر اساس اعتقاد دیرینه اش به حکومت عدل و قرآن.........به آن رای مثبت داده است))باتوجه با بینش زمینه هائیکه در تصویب نوع حکومت (جمهوری اسلامی) رخ داد و از آنجا که در سرزمین پهناور ایران تنها مسلمانان نیستند که زندگی میکنند در همان اولین اصل قانون اساسی مقدمه بر اقلیت بردن و زمینه سازی برای صاهبان سایر ادیان جهت اعمال محدودیت نمایان است،یعنی اولین گام در نقض ماده ۱۸اعلامیه جهانی حقوق بشر در حیطه نظری است،در واقع باگنجاندن این اصل و تاگید بر وجه اسلامی آن ستونی در حال افراشتن است که با پایه ها و سقف های دیگر نیز میبایست حوله همین محدوده به فراخور آن در آینده طراحی شوند.
در اولین اصل قانون اساسی جمهوری اسلامی میخوانیم((حکومت ایران جمهوری اسلامی است که ملت ایران بر اساس اعتقاد دیرینه اش به حکومت عدل و قرآن.........به آن رای مثبت داده است))باتوجه با بینش زمینه هائیکه در تصویب نوع حکومت (جمهوری اسلامی) رخ داد و از آنجا که در سرزمین پهناور ایران تنها مسلمانان نیستند که زندگی میکنند در همان اولین اصل قانون اساسی مقدمه بر اقلیت بردن و زمینه سازی برای صاهبان سایر ادیان جهت اعمال محدودیت نمایان است،یعنی اولین گام در نقض ماده ۱۸اعلامیه جهانی حقوق بشر در حیطه نظری است،در واقع باگنجاندن این اصل و تاگید بر وجه اسلامی آن ستونی در حال افراشتن است که با پایه ها و سقف های دیگر نیز میبایست حوله همین محدوده به فراخور آن در آینده طراحی شوند.
